هر آنچه لازم است در رابطه با پارستزی بدانید

پارستزی نوعی احساس سوزش در اندام‌ها مانند دست‌ها، بازوها و پاها ایجاد می‌کند، اما می‌تواند در نقاط دیگر بدن نیز رخ دهد. زمانی که فشار بر روی عصب قرار می‌گیرد، احساس سوزش و سوزن شدن در آن ناحیه ایجاد خواهد شد، مانند فردی که به مدت طولانی بر روی پای خود نشسته باشد، اگر این فشار کاهش یابد، ناراحتی فرد نیز از بین خواهد رفت.

پارستزی و بررسی آن

علاقه‌مندان به مجله پزشکی نت سلامت؛ در این مقاله قصد داریم مشکل پارستزی را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهیم.

موضوعات مقاله عبارتند از:

چه چیزی باعث پارستزی می‌شود؟

علائم پارستزی چیست؟

چه کسانی به پارستزی مبتلا می‌شوند؟

تشخیص آن چگونه انجام می‌گیرد؟

آیا درمانی برای این مشکل وجود دارد؟

برای جلوگیری از بیماری پارستزی چه باید کرد؟

نگاهی اجمالی

حقایقی صریح در رابطه با پارستزی:

در اینجا به برخی از نکات کلیدی این بیماری اشاره خواهیم کرد و جزئیات کامل در مقاله اصلی شرح داده خواهد شد.

علت پارستزی می‌تواند شامل سکته مغزی، دیابت یا مولتیپل اسکلروزیس باشد.

علائم می‌تواند متناوب یا ثابت بوده و ممکن است برگشت‌پذیر باشد.

گزینه‌های درمان بستگی به علت پارستزی دارد.

فردی که به وجود این بیماری مشکوک شد باید به پزشک مراجعه نماید، خصوصا اگر علائم جدید و ثابت باشند و نتوان آن را به هیچ بیماری دیگری نسبت داد.

چه چیزی باعث پارستزی می‌شود؟

همراهان نت سلامت؛ علل مختلفی از پارستزی مزمن وجود دارد که هم اکنون به برخی از آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

سکته مغزی

مولتیپل اسکلروزیس

تومور در نخاع یا مغز

سطح بالایی از ویتامین D یا ویتامین‌های دیگر

دیابت

فیبرومیالژیا

فشار خون بالا

عفونت

آسیب عصبی

علائم

علائم پارستزی پا شامل موارد زیر می‌شود:

احساس سوزش و یا سوزن شدن

درد

بیحسی یا احساس ضعف در ناحیه آسیب دیده

احساس خارش

احساس گرما و یا سرما در ناحیه مورد نظر

همانطور که گفته شد علائم می‌تواند ثابت یا متناوب باشد. این احساسات معمولا در ناحیه آسیب دیده رخ می‌دهد اما ممکن است به اطراف نیز گسترش پیدا کند.

چه کسانی به پارستزی مبتلا می‌شوند؟

در زیر به برخی عوامل افزایش خطر ابتلا به ضعف عصب اشاره خواهیم کرد:

جنس:

سندرم تونل کارپ به دلیل کانال عصبی باریک بیشتر متوجه زنان خواهد شد.

چاقی:

اضافه وزن می‌تواند بر روی عصب‌ها فشار ایجاد کند.

بارداری:

بارداری باعث ایجاد تورم و فشار بر روی عصب‌ها خواهد شد.

بیماری تیروئید:

این بیماری فرد را در معرض خطر سندرم تونل کارپ قرار می‌دهد.

دیابت:

دیابت می‌تواند سبب آسیب به عصب و بافت گردد.

آرتریت روماتوئید:

این عارضه سبب التهاب شده و همچنین می‌تواند عصب‌ها را در مفاصل فشرده سازد.

استراحت طولانی مدت:

این کار می‌تواند باعث فشرده‌سازی عصب و افزایش خطر ابتلا به  پارستزی شود.

فشار بیش از حد:

افرادی که حرفه و فعالیتشان نیاز به انجام حرکات تکراری دست، آرنج و پا دارد، بیشتر در معرض خطر پارستزی یا آسیب عصبی هستند.

تشخیص

برای تشخیص پارستزی، ابتدا پزشک از فرد سوال‌های مربوط به علائم را پرسیده، سپس یک معاینه فیزیکی را انجام می‌دهد. پزشک می‌تواند بسته به یافته‌هایش آزمایشات زیر را برای فرد در نظر بگیرد:

بررسی هدایت عصب:

این عامل به اندازه‌گیری حرکت عصب در عضلات می‌پردازد.

الکترومیوگرافی (EMG):

به بررسی فعالیت الکتریکی نحوه اعمال عصب‌ها و ماهیچه‌ها خواهد پرداخت.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI):

این مورد برای بررسی و مشاهده جزئیات نقاط مختلف بدن به کار خواهد رفت.

سونوگرافی:

برای تهیه تصاویری از بدن استفاده می‌شود، این کار می‌تواند در مناطق کوچک به دنبال فشرده‌سازی عصبی یا آسیب، مانند سندرم تونل کارپال باشد.

لازم به ذکر است نوع آزمایشی که دکتر تجویز می‌کند، بستگی به نتایج این آزمایش‌ها و علائم شخص و سابقه پزشکی وی دارد.

آیا درمانی برای این مشکل وجود دارد؟

گزینه‌های درمان پارستزی، بستگی به علت دارد. اگر بیماری در معرض علائم باشد، فرد باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد.

استراحت

استراحت معمولا برای یک عصب خفیف توصیه می‌شود. فرد باید فعالیت‌هایی را که سبب فشرده‌سازی عصب می‌شوند، متوقف نماید تا بافت‌ها بهبود یابند. با این حال، قبل از انجام هر کاری، ابتدا با پزشک خود مشورت کرده و توصیه‌های وی را جدی بگیرید.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی می‌تواند برای ایجاد قدرت در اطراف عضلات عصب آسیب دیده استفاده شود. عضلات قوی‌تر به کاهش فشرده‌سازی بافت کمک کرده و از تکرار مجدد آن جلوگیری می‌کنند. عضلات مناسب همچنین می‌توانند انعطاف‌پذیری، دامنه حرکت و تحرک فرد را بهبود بخشند.

داروها

بعضی از داروها مانند ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم و حتی تزریق استروئید به ناحیه آسیب دیده می‌توانند برای از بین بردن درد، کاهش تورم و التهاب استفاده شوند.

برای پارستزی طولانی مدت به علت فیبرومیالژیا، داروهایی نظیر pregabalin و یا duloxetine ممکن است مفید واقع شوند.

عمل جراحی

اگر درمان‌های ذکر شده مفید نبوده و علائم را تسکین ندهند، ممکن است برای کاهش فشار بر روی یک عصب خفیف، نیاز به عمل جراحی باشد. جراحی می‌تواند به معنای آزادسازی رباط، از بین بردن استخوان و یا حتی بخشی از دیسک غُر شده در پشت باشد. در نظر داشته باشید که نوع عمل جراحی بستگی به علت و همچنین علائم فرد مبتلا دارد.

برای جلوگیری از بیماری پارستزی چه باید کرد؟

با اینکه هر عصب آسیب پذیری قابل پیشگیری نخواهد بود، اما مواردی وجود دارد که فرد می‌تواند برای به حداقل رساندن خطر ابتلا به این بیماری انجام دهد. در زیر به برخی از این موارد اشاره خواهیم کرد:

حفظ موقعیت مناسب بدن برای جلوگیری از فشار غیرضروری در عصب‌ها

اجتناب از وارد آمدن هر گونه صدمه و آسیب

محدود کردن حرکات تکراری و به حداقل رساندن فعالیت‌های مکرر نیز می‌تواند مانع از پارستزی شود.

حفظ وزن سالم و شرکت در تمرینات به صورت منظم، از جمله تمرینات قدرتی و انعطاف پذیری، استراتژی خوبی برای ساخت عضلات قوی و سالم می‌باشد.

نگاهی اجمالی

پارستزی نوعی احساس سوزش در اندام‌هایی مانند دست‌ها، پاها و بازوها ایجاد کرده و به دلایل مختلف رخ خواهد داد. برخی از علائم این بیماری شامل سوزش، سوزن شدن، درد، بیحسی و احساس گرما یا سرما در ناحیه آسیب دیده می‌باشند.

معمولا یک عصب خفیف آسیب دائمی ایجاد نکرده و برای درمان نیازمند مدت زمان کوتاهی بوده و به استراحت نیاز دارد، اما اگر عصب آسیب دیده ادامه پیدا کند، می‌تواند منجر به آسیب دائمی، درد مزمن و از دست دادن عملکرد و احساس شود، بنابراین در مواردی که درمان‌های اولیه و موارد نامبرده شده فوق، تاثیری نداشته و به بهبودی فرد کمک نکنند، ممکن است برای حل مشکل نیاز به عمل جراحی باشد.

Source: https://www.netsalamat.ir